Czas się jakby zatrzymał...

Nie tak miał wyglądać ten post...

To siła natury zatrzymała pragnienia i marzenia...

Brak więc kolorowych zdjęć, opisów, porad...

Jest tylko pusta klatka, która odzwierciedla to, co nastąpiło...

Pozbawiona podstawowych narzędzi do tworzenia,

 czekam w niepewności na finał kolei zdarzeń... 

Tak niewiele trzeba, żeby dowiedzieć się,

jak kruche jest nasze życie.

W obliczu choroby i cierpienia

zastanawiamy się nad sensem naszej egzystencji.

Zadajemy sobie pytania, 

jak przeżyliśmy nasz czas, 

czy byliśmy wystarczająco dobrzy dla innych,

 czy pozostawiamy po sobie coś dobrego...

Piszę ten post w zupełnie innych warunkach niż dotychczas.

Już wiem, że los dał mi kolejną szansę,

by dawać ludziom coś wartościowego.

Również, by wykrzesać z ludzi i ukazać  światu,

co wartościowego mogą pokazać innym.

Kolejna pusta klatka,
 ale nie kartka,

gdyż teraz mogę napisać, 

co tak bardzo mnie poruszyło

przez ostatnich kilka dni.

W naszym pędzącym świecie nie dostrzegamy

niezwykłości zwykłych ludzi obok nas...

Historia każdego napotkanego człowieka

może być tematem niejednego scenariusza.

Ludzkie losy, które napotkałam po drodze,

poukładane w różnoraki sposób,

jedne bardziej optymistyczne,

inne nacechowane bólem i cierpieniem...

Każdy ma coś do powiedzenia,

każdy jest interesującym, indywidualnym przypadkiem.

Każdy pragnie zostawić po sobie coś dobrego,

coś, co u innych wywoła radość, uśmiech,

pobudzi entuzjazm do życia...

Pozwólmy więc innym skorzystać z naszej wiedzy,

naszych poglądów i doświadczenia, póki czas...

Ale niech będą to poglądy dowartościowujące, 

budujące innych, a nie toksyczne i pełne jadu...

Stwarzajmy wokół siebie sytuacje,

które wzmacniają innych,

 a nie niszczą zbyt ciężkimi ocenami i opiniami.

Pamiętajmy, każdy z nas jest inny,

każdy ma prawo do wyrażania siebie i bycia sobą.

Bądźmy empatyczni w tym świecie,

który "rozpaczliwie poszukuje empatii...".

Nie dajmy się pokonać obłudzie i hipokryzji.

Bądźmy sobą!

A świat stanie się lepszy

i wtedy łatwiej nam będzie przejść 

"na drugą stronę"...

fot. Mikołaj Gospodarek