Wyniki konkursu ogrodniczego

Witajcie :)))

Wpadam po dłuuuuugiej przerwie z bardzo dobrymi nowinkami...

Na wstępie chwalę się wynikami konkursu ogrodniczego, w którym bardzo mi pomogliście swoimi głosami. Chciałam tutaj podziękować wszystkim, którzy we mnie wierzyli i oddali głos na mój ogród. Zdobyłam 3 - miejsce w zaciętej walce zakręconych pasjonatów ogrodnictwa. Zabawa była o tyle fajna, że właściwie walczyłam z koleżankami z sąsiedztwa. Nagroda jest dla mnie ogromnym wyróżnieniem i motywacją do dalszej pracy, która często bywa skradzionymi chwilami w natłoku codziennych obowiązków. Bardzo się cieszę, że to doceniliście...

W moim życiu osobistym dzieje się bardzo wiele... 

 Praca zawodowa pochłonęła mnie jak nigdy...

Również codzienne obowiązki jakby nie ubywały, a raczej namnażały się podstępnie...

Do tego dochodzi fascynacja wszystkiego, co wiąże się z grzebaniem w ogrodzie...

I wychodzi na to, że brakło mi czasu na blogowanie, które tak bardzo lubię...

Jednak mały pstryczek opamiętał mnie w tym wielkim szale życiowym

 i wróciłam do świata wirtualnego.

W ogrodzie robi się powoli smutno i pusto...

Ale chyba nigdy nie zapomnimy cieplutkiej wiosny, cudownego lata i jakże pięknej jesieni tego roku...

Było naprawdę wspaniale, jednak przyroda domaga się swojego - czas na odpoczynek, na spokój

 w ogrodzie, na przygotowanie do uśpienia wszystkich zakamarków. Pamiętajmy, że to ważne dla właściwego funkcjonowania natury. 

Prognozy na najbliższe dni wskazują na to, że wszystko wraca do normy, a listopad będzie powoli pokazywał swój zimny i chłodny oddech... 

Ale wracając do tematu  -

w podziękowaniu za oddane głosy - 

kilka fotek ogrodu - jeszcze ciepłego i bardzo, bardzo zielonego.

 Jak zdążyliście się zorientować mój ogród bez staroci nie byłby moim ogrodem...

Kocham starocie i wcale, a to wcale nie mam zamiaru wprowadzać minimalizmu wśród zieleni,

 ale o tym w innym poście...

 

Mam nadzieję, że Was nie zanudziłam fotkami...

Do zobaczenia następnym razem...

Pa, pa, pa...

Do następnego napisania :)))

 

Prośba o głosy w konkursie ogrodniczym

Witajcie :)))

Dzisiaj zwracam się do wszystkich z prośbą o głosy w konkursie ogrodniczym. Uważam, że mój ogród zasługuje na uwagę chociażby dlatego, że ma ponad 25 lat i jest zaprojektowany i wykonany samodzielnie przeze mnie i moją rodzinę. Niejednokrotnie prezentowałam zdjęcia ogrodu w poszczególnych porach roku i zawsze czytałam Wasze przychylne komentarze. 

Pamiętajcie:

 każdy głos jest dla mnie ważny,

to nic nie kosztuje, 

a jest zdanym egzaminem życzliwości ludzkiej...

Co trzeba zrobić?

Należy polubić zdjęcia TUTAJ 
Konkurs trwa do 15 września. 

Bardzo dziękuję za wszystkie oddane głosy:)))
Pozdrawiam wszystkich wakacyjnie.

Pa, pa, pa :))) 

***

Dotyk angielskiego stylu

Witajcie :)))

Dzisiaj wpadam szybciutko, aby pokazać Wam kawałek innego świata...

Pobyt w Anglii był dla mnie nowym doświadczeniem, to zupełnie inne klimaty niż w Polsce...

Spodziewałam się deszczowej pogody, a na miejscu zastałam ponad 30 stopni i całkowicie inną wilgotność powietrza - kropelka potu nie spadła mi z nosa...

Ludzie na ulicy uśmiechają się do ciebie, nikt nie goni, nikt się nie spieszy...
 Kobieta za oknem ze stoickim spokojem podlewa kwiaty przed pracą. Sąsiad spokojnie otwiera drzwi, wynosi śmieci, by po chwili wsiąść do samochodu. I tak codziennie przez cały tydzień (uwielbiam takie podpatrywanie ludzi, zwłaszcza gdy okna są nisko usytuowane, co umożliwia wnikliwą obserwację).

Nie mogę oczywiście siedzieć cały czas w domu - ciekawość zżera mnie do upadłego - muszę wyjść
 z mieszkania, coś dotknąć, coś zobaczyć...

Na pierwszy rzut idą domki mieszkańców - jakże inne od polskich. Ulica przypomina zabudowę 
w szeregu, gdzie wszystkie mieszkania są prawie identyczne. Ulice różnią się między sobą, są takie bardziej nowoczesne z piękną czerwoną cegłą i białymi oknami, drzwiami i rynnami, co wygląda bajecznie. Są też starsze budynki, bardziej zaniedbane, czasami opuszczone, bez ogródków, przed którymi nie zobaczysz kosza na śmieci w każdy wtorek...

Każde mieszkanie znajduje się niemalże obok drugiego, a drzwi do sąsiada to czasem kilka metrów...

Tutaj nikt nikomu nie zazdrości, nikt nie zawiści piękniejszej bramy, czy płotu, lepszych okien, firan, bo tego tu przeważnie nie ma... Wszystkie zabudowania w miasteczku są prawie identyczne...

Będąc w różnych miejscach podczas moich podróży zawsze fascynują mnie ogródki i obejścia przeróżnych domów. Spacerując wzdłuż ulicy dostrzegłam malusieńkie ogródki przed każdym wejściem. Są takie bardziej zadbane, pieczołowicie pielęgnowane przez właścicieli...

 Jest też dużo zapomnianych - być może brakuje tu właścicieli, być może wyprowadzili się na jakiś czas, a może po prostu nie przywiązują wagi do takich rzeczy, a ich dom jest tylko tymczasowym lokum.

 

Idąc dalej dostrzegam ludzi z różnych zakątków świata. To szok dla mnie - aż tyle osób różnej narodowości w jednym miejscu... Każdy żyje swoim życiem, pochłonięty rodziną, pracą, domowymi obowiązkami i problemami...

Kiedy wyruszam na wieś budownictwo okazuje się trochę inne. Wolnostojące domki wyglądają jak zameczki - bardzo klimatycznie wykończone, z charakterem, zadbane i wizualnie - piękne... 

Na wsi panuje cisza i spokój, a bujna roślinność otula mury domostw. 

Z dala od miasta można odkryć wiele interesujących miejsc. Możesz dotrzeć do bardzo starej świątyni i posłuchać o czym śpiewa wiatr wśród konarów gigantycznych drzew...

Nasycony naturalnymi widokami i dźwiękami możesz powrócić na łono miejskich dróg...

Ruch lewostronny przyprawia mnie momentami o zawrót głowy - już sama nie wiem kto ma pierwszeństwo, kto komu ustępuje... Od razu zauważam niesamowitą tolerancję na drogach, tutaj nie płacę mandatu za przejście nie po wyznaczonych miejscach, a kierowcy zatrzymują się żebyś mógł przejść na czerwonym.

W małym miasteczku szybko zamykają sklepy, a galerie czynne są do 17-tej lub 18-tej. Ryneczek 
i uliczki szybko pustoszeją...

Gdzie się nie obrócisz tam słyszysz polski język, w marketach kupisz polską żywność. Tuż za rogiem ekspedientka - Polka da ci krakowską, polskie mleko lub co dusza zapragnie z polskich produktów. To dodaje ci otuchy i czujesz się swojsko pomimo braku znajomości języka. 

Cały czas podziwiasz architekturę, obejścia domów, inną roślinność. W centrum miasteczka ogrody są jeszcze mniejsze, właściwie tyciuteńkie. Większość zaniedbanych i opuszczonych przez ludzi. Widać, że tutaj mieszkańcy nie przywiązują się do mieszkań zbyt długo, idą tam gdzie jest praca.

Ciekawi cię, jak może wyglądać najsłynniejsze miasto na wyspach - czy oblane jest betonem, czy posiada skrawki zieleni i miejsce do zaczerpnięcia powietrza od zgiełku i hałasu autostrad... 
Ruszasz dalej i co utkwiło ci w głowie?
Ludzie masowo odpoczywający w londyńskich parkach na leżaczkach, kocach i ławeczkach.

Uderzająca jest mnogość kwiatów przed najsłynniejszym z pałaców...
Obcy ludzie proponują ci fotki z odwzajemnieniem, szkoda tylko, że całości nie dopełnia plusk wody 
z fontann z powodu upałów i suszy - to ponoć rozkaz wielmożnej panującej królowej...

Spiesząc do następnej atrakcji miasta mijasz piękne parki i urokliwe zielone place...

Czasami napotykasz ciekawie skomponowany budynek...

Nie zapomnisz spotkania z polską ulicą, na której nic nie przypominało polskiego pochodzenia...

Wreszcie oczekujesz powrotu na spokojniejsze tereny, bez tłumów ciekawskich ludzi i zwiedzających - powracasz na łono natury... Sam się dziwisz sobie, jak dajesz radę w tak obcym kraju - wniosek - nie jest z tobą tak źle - możesz dalej podbijać świat mimo wieku i braku znajomości języka...

Pragniesz kontaktu z naturą i co zauważasz?

Jest pięknie... Dużo zieleni, dzikich miejsc, zwierzęta i ptactwo dokarmiane systematycznie przez ludzi. Jest cudownie, z dala od zgiełku miasta... Takich miejsc jest podobno bardzo dużo na "wyspach".

Są miejsca, które zasługują na uwagę ze względu na nietuzinkowość i chwile, które właśnie tutaj spędzasz z bliskimi. Te miejsca, jak fotografie pozostają na długo w pamięci...

Cały post dedykuję córce, dzięki której mogłam dotknąć odrobinę angielskiego stylu...

Mam nadzieję, że wytrwaliście do końca mojej opowieści...
A ponieważ piszę szybko i bardzo późno, wybaczcie mi ewentualne literówki ;)


P.S. 

Mój ogród bierze udział w konkursie - chciałam zaprosić gości bloga do polubienia zdjęć
 TUTAJ.
Z góry bardzo dziękuję i pozdrawiam wszystkich wakacyjnie, życząc udanych urlopów i pięknej słonecznej pogody.

Pa, pa, pa,
do następnego napisania :) 


 

Migawki wiosennego ogrodu...

Witajcie znajomi i nieznajomi:)))

Cudowna wiosenka przemknęła przez zakamarki mojego ogrodu
 pozostawiając tu i ówdzie liczne niespodzianki...

Rozpoczęła festiwal kolorów od białych przebiśniegów,
 które niewinnie wyjrzały spod ziemi...

Włochate sasanki zostały mianowane królowymi skalnych zakamarków...

Słoneczny kolor pierwiosnków ożywił martwy jeszcze ogród...

Niespodzianką okazały się miniaturowe tulipanki,
 które wraz z rozsypaną ziemią pojawiły się w najmniej oczekiwanych miejscach...

Wreszcie pierwsze odmiany wiosennych kwiatów
 ozdobiły sukienkę ogrodowej damy... 

 Szachownica rozchwiana przez wiatr
 została umocowana do dębowego pieńka,
 by w ten sposób nie zatracić niepowtarzalnego uroku...

Szkoda, że delikatne odmiany tulipanów cieszą nasze oko tak krótko...

Jednak warto je posadzić, by w pełni cieszyć się wiosennymi niespodziankami...

Urok żonkila wcale nie jest gorszy od całej reszty,
 i choć bardzo krótki to warty uwiecznienia...

Szafirkowe szaleństwo rozpoczyna się nieco później...

Ogród bez serduszki jest smutny i martwy...
To kwiat niezwykle urokliwy i dodający radości najbardziej ponurym zakamarkom...

Trudno opisać wszystkie kwiaty w ogrodzie,
 ale na uwagę zasługują też konwalie, niezapominajki i kokoryczki...
Te ostatnie upodobały sobie miejsce wokół naszej drewnianej kapliczki.

Nareszcie ogrody wypełnia zapach piwonii, 
która co roku zachwyca swym wdziękiem i kolorem...

Powoli w ogrodzie zmienia się otoczenie -
 pojawiają się nowe ścieżki, powstała też sucha rzeka i wiele innych kącików...
Ogród ulega nieustannym zmianom -
 im bardziej człowiek narażony na stres i zmęczenie psychiczne -
 tym większe przemiany ogrodowe...
Praca w ogrodzie to jakby terapia na różne przeciwności losu...

Festiwal kolorów w ogrodzie dopełniają azalie i rododendrony.
 Rozświetlają ciemnozielone tło swoimi barwnymi plamami,
 zachęcając do zatrzymania się na chwilkę...

Wiosenny spacer po ogrodzie kończy się, 
choć wiele można by jeszcze pokazać...



A ogród dojrzewa...
Jak stare wino...
I z roku na rok robi się sympatyczniejszy i ciekawszy...

Stare rośliny ustępują nowym, a okazy, które przetrwały są tłem dla innych roślin.
Właściciele niczym artyści
 komponują barwy i gatunki zgodnie z naturą i upodobaniami...

Do zobaczenia, do następnego napisania...